Kentin silüetine camiler hakim olmakla birlikte bunların hemen hepsi duvarlarla çevrili ve kapıları kilitli. İç mekanı ziyaret etmek mümkün değil. Söz konusu camileri çevreleyen duvarlar üzerinde AB tarafından sağlanan fonlarla restore edildiğine dair tabelalar var ancak virane görüntülere bakarak restorasyonun gerçekleştiğine dair ikna olma pek mümkün değil. Camilerden ezan okunması da yasakmış. Burada bulunan Türk-Müslüman cemaatin ancak içeride ezan okumak suretiyle toplanabildiğini öğrendim. Din ve ibadet hürriyeti önderliği yapan AB için utanılacak bir durum olduğu apaçık ortada. İstanbul'da kiliselerin çanları İstiklal caddesi semalarını inletirken, bu mekanlar ziyarete açık ve ibadet serbestken, Rodos'ta böyle bir çağdışı baskı uygulanması anlaşılabilecek bir durum değil.
Diğer taraftan mimari yapısı itibariyle tamamen bir Anadolu kasabasını anımsatmakla birlikte buranın Rum halkı dükkanlarında 400 yıllık Osmanlı geçmişini anımsatacak hiç bir anı objesi satmıyor. Osmanlı motifi bulunan en küçük bir hediyelik eşyaya yer verilmemiş. Bir ada halkının yakın tarihini bu derece inkar etmesi sadece acınacak bir durum.
Rodos'un Büyük Üstatları burada Haçlı/Hristiyan kimliği altında ezoterik şövalyelik geleneğini yaşatmışlar. Rodos silinmiş ve gizemli bir geçmişin izinde kendini arıyor, bulması hayli zor olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder